In Memoriam Loes Bakker
Op 7 augustus 2023 overleed Loes Bakker, voorzitter van Stichting Hugo Kotestein aan een onbehandelbare hersentumor waarvan de eerste symptomen zich eind juli openbaarden. Tot grote schrik en ontsteltenis van een ieder die haar kende. Woorden schieten tekort, zo jong nog (Loes was 67) en nog zo volop betrokken.
Loes was vanaf februari 2019 voorzitter van Stichting Hugo Kotestein. Zij vestigde de aandacht op de ontwikkelingen en de problematiek in het buitengebied. Besloten werd het seminar Boerderijlinten in een veranderend buitengebied te organiseren. Hierbij werden ambtenaren en colleges van B&W van de gemeenten en provincies Utrecht en Zuid-Holland alsmede pers en architecten uitgenodigd. Door de restricties van het coronatijdperk verliep de start met vertraging maar gelukkig kon in de zomer van 2022 het seminar gehouden worden in Het Huis te Linschoten. Om vervolg te geven op dit seminar stelde Loes een werkgroep samenstellen van werkgroep leden en deelnemers van Heemschut. Helaas kan ze de start van de werkgroep niet meer meemaken.
Allen in haar actieve omgeving waaronder de medebestuursleden, werkgroep leden en donateurs van Stichting Hugo Kotestein, kenden haar als een gezond levende en sportieve vrouw. De mensen die het genoegen gehad hebben met haar te hebben samengewerkt, beleefden haar als een verbinder met een gezond verstand, begrip en empathie.
Nieuwe bomen bij gemaal Oud-Kamerik
Het volledige artikel is te lezen bij de Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden
Interview Loes Bakker 8 april 2023
Interview Loes Bakker 8 april 2023
Gemeentelijk onderscheiding voor Hein Kuiper
Stichting Hugo Kotestein positief over plannen Chinees restaurant
De werkgroep Montfoort-Linschoten van erfgoedorganisatie Stichting Hugo Kotestein (SHK) is positief gestemd over de plannen van de nieuwe eigenaar van het voormalig Chinees restaurant Man Foe. De Chinese eigenaar verkocht vorig jaar zijn pand en het was de vraag wat er met het pand zou gaan gebeuren. SHK zag graag dat de beeldbepalende maar zwaar verwaarloosde gevel van het 100 jaar oude pand in oude luister zou worden teruggebracht.
De initiatiefnemer heeft aangegeven graag 6 appartementen in het pand te maken én een winkelgedeelte. Dat laatste is in lijn met het bestemmingsplan waarin het pand een centrumfunctie heeft, een combinatie van winkel en woonbestemming. De initiatiefnemer wil wel graag een terugliggende verdieping op het pand aanbrengen, maar zegt toe de gevel van het pand, waar Sigarenzaak Van Vegten in begon, terug te willen brengen in de oorspronkelijke staat. Onderdeel van het plan is ook dat de rommelige en verwaarloosde achterzijde van het pand aan de Havenstraat wordt verbeterd.
SHK is van mening dat de gerestaureerde gevel van het pand een plek op de gemeentelijke monumentenlijst verdient en heeft dit bij de gemeente kenbaar gemaakt.
Stichting Hugo Kotestein hekelt sloop ‘accijnshuis’ bij Wierickerschans
“Onbegrijpelijk en betreurenswaardig” noemt erfgoedorganisatie Stichting Hugo Kotestein (SHK) de recente sloop van het historische accijns- of douanehuis uit ± 1750 op de grens tussen Holland en Utrecht, aan de Prinsendijk langs de Enkele Wiericke bij de Wierickerschans te Bodegraven. De afbraak maakt de realisering van een modern huis met bijgebouw op dezelfde plek mogelijk. Deze nieuwbouw is goedgekeurd door de Omgevingsdienst Midden-Holland (ODMH).
Van de beoogde sloop ontving de ODMH vorig najaar een melding. Tot het overlijden van de vorige eigenaren had het pand een woonbestemming; daarmee was het voldoende beschermd. De woning was echter geen monument, en komt dus niet voor in de gemeentelijke monumentenlijst of in andere inventarisaties van waardevolle bouwkundige objecten. Voor het slopen bestond daarom geen vergunningplicht, maar alleen een meldplicht. Omdat de melding voldeed aan de technische eisen van het Bouwbesluit, ontving de eigenaar van het perceel bericht dat de sloopwerkzaamheden mochten worden uitgevoerd.
Raadsel
Het is SHK een raadsel waarom het voormalige accijnshuis, nauw verbonden met de geschiedenis van de regio, niet is aangemerkt als monument en zelfs in geen enkele inventarisatie van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk voorkomt. SHK noemt dat een “ernstige omissie”. Het verbaast de erfgoedstichting dat een bouwwerk als dit nog steeds ‘zomaar’ kan verdwijnen.
De kern Bodegraven van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk kent – afgezien van een aantal boerderijen in het buitengebied – weinig monumentale gebouwen van vóór de dorpsbrand van 1870, die een groot deel van de toenmalige bebouwing in de as legde. “Daarom is dit verlies des te schrijnender”.
Artikel van de WBL over de samenwerking met SHK
Kapel Weddesteyn
| Title | Size | Hits | Download |
|---|---|---|---|
| Rapport behoud Franciscuskapel april 2014-1 | 1.52 MB | 188 | Download Preview |
Woerden en Oudewater spreken tegen dat ze in de knel zitten met behoud en bescherming cultureel erfgoed
Persbericht de werkgroep Bodegraven-Reeuwijk
Waterpompinstallatiegebouw Julianalaan krijgt monumentenstatus
Het college van burgemeester en wethouders heeft de voormalige waterpompinstallatie met reinwaterkelder van Vitens aan de Julianalaan 14 in Montfoort aangewezen als gemeentelijk monument. Op donderdag 13 oktober heeft wethouder Jonkers een monumentenschildje bevestigd op het pand. Dit maakt de waterpompinstallatie niet alleen tot een beschermd monument. Ook is het zo voor iedereen herkenbaar.
Wethouder Jonkers: “Montfoort is een monument rijker. Dit complex is van unieke cultuurhistorische waarde. Met dank aan Stichting Hugo Kotestein, die ons hierop gewezen heeft. En nu kunnen we het goed beschermen en behouden voor de toekomst.”
Unieke cultuurhistorische waarde
Het complex is aangewezen als monument vanwege zijn bijzondere en herkenbare functie in relatief bescheiden grootte en is enig in zijn soort in Montfoort en de directe omgeving. Daarom is het van unieke cultuurhistorische waarde. Het heeft voor de gemeenschap een duidelijke relatie met de lokale geschiedenis, in de drinkwatervoorziening. In deze zin heeft het ook een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling van Montfoort. In de context van de 20e-eeuwse geschiedenis van Montfoort is het belangrijk om dit complex een beschermde status te geven.
Bouwstijl
Het gebouw is vermoedelijk omstreeks 1930 gebouwd en een mooi voorbeeld uit de bouwstijl van die periode.
Ligging
Het complex ligt nabij de oude binnenstad van Montfoort aan een van de oude dijklinten direct aan de achterzijde aan de Hollandse IJssel. Een vanuit de geschiedenis en zijn functie gezien goed verklaarbare ligging.
Nieuwe bestemming
De nieuwe eigenaar Edwin van Leeuwen is met de gemeente in overleg over een andere invulling van het perceel. Gekeken wordt hoe waardevolle elementen behouden en teruggebracht kunnen worden als het waterpompinstallatiegebouw als woning in gebruik genomen zal worden. Jonkers: “Mijn complimenten voor de heer Van Leeuwen om de voormalige waterpompinstallatie met reinwaterkelder een nieuwe toekomst te geven.”
Stichting Hugo Kotestein is blij dat de gemeente dit industrieel erfgoed wil beschermen met de aanwijzing en hoopt dat de verbouwing tot woning een inspirerend voorbeeld mag zijn voor anderen.
Rietveld woningen in Reeuwijk opgeleverd
 Krantenartikel over de oplevering van de Rietveld woningen in Reeuwijk | 1321 kB | 624 Downloads |
Hugo Kotestein: de boerderijen?
De stichting Hugo Kotestein (voor behoud van erfgoed in onze regio) organiseerde op 2 juni een seminar over de inrichting van het boerenland en de bestemming van de agrarische bebouwing. Want de toon is gezet: minder stikstof moet, en die opdracht wordt niet bij het auto- en vliegverkeer neergelegd, maar hoofdzakelijk bij de landbouw. Vraag niet waarom, maar denk na over wat er moet gebeuren met al die karakteristieke en monumentale boerderijen.
Het landgoed Linschoten waar de bijeenkomst plaats vond, heeft zelf negen boerderijen, waarvan er vijf nog als boerenbedrijf in gebruik zijn en er inmiddels vier een andere functie hebben. Zo heeft het werkgebied van de stichting Hugo Kotestein (Woerden, Harmelen, Montfoort, Oudewater, Bodegraven-Reeuwijk, Kamerik) nog vele tientallen van dergelijke boerderijen, rijksmonumenten en gemeentemonumenten, die straks een andere bestemming moeten krijgen.
De rijksoverheid heeft daar al voorwaarden bij gesteld; zo mag de terugtredende boer die zijn stal wil afbreken daar maximaal twee nieuwe woningen voor in de plaats zetten. Etcetera.
Voor dit probleem-in-een-notendop had de stichting alle wethouders, burgemeesters en beleidsmedewerkers uit het werkgebied uitgenodigd om eens van gedachten te wisselen met drie deskundigen: Paul Roncken, universitair docent in Wageningen en Jolanda van Looy en Rob Hendriks, beide medewerker van adviesbureau MooiSticht (inzake bouwen, ruimtelijke kwaliteit en erfgoed dat actief is voor verschillende gemeentes in ons werkgebied). Zij betoogden met interessante voorbeelden hoe mooi het kan, als er straks geld is. Vrij nauwkeurig was al in kaart gebracht waar de landschappelijke aanpassing het meest beeldbepalend is en in welke volgorde de afzonderlijke elementen aan de beurt zouden moeten komen. Een landschapscoach (een functie die nog niet bestaat) zou de herbestemming in samenhang moeten brengen met problemen als de energietransitie, woningbehoefte, waterhuishouding en natuur, terwijl de projectontwikkelaars tegelijkertijd hun eigen doelen dienen. Die landschapscoach is er nog niet, maar die zou de bevoegdheid kunnen krijgen om
een plan voor een groter gebied te maken. Sta op de ene plek bijvoorbeeld meer woningen toe, maar houd een ander gaaf erfgoed ook als zodanig in stand. Met een gebiedsfonds kun je kosten en baten verevenen. Paul Roncken heeft er voor de Provincie Utrecht al plannen voor uitgedacht. De provincie acht het van groot belang dat erfgoed-organisaties meteen bij de plannen ingeschakeld worden en hun aandeel daarin kunnen leveren.
Onder degenen die aan de uitnodiging gehoor hadden gegeven waren drie beleidsmedewerkers, één burgemeester en één wethouder. Kotestein-voorzitter Loes Bakker: “Reden genoeg om een vervolg te geven aan deze sessie: het gaat tenslotte om ons mooie buitengebied. De karakteristieke boerderijlinten door ons landschap zijn daar veel te belangrijk voor.”
Foto: Peter Versloot
Stichting Hugo Kotestein voorkomt kap monumentale leilinde in Linschoten
De werkgroep Montfoort-Linschoten van Stichting Hugo Kotestein heeft de kap van een ruim 90 jaar oude leilinde voorkomen. De werkgroep was geschrokken van de verleende kapvergunning van deze beeldbepalende monumentale boom in het dorp en tekende bezwaar aan.
De werkgroep liet een boomveiligheidsonderzoek uitvoeren, waaruit bleek dat de leilinde geen gevaar voor de omgeving vormt en veilig behouden kan blijven mits één gesteltak verwijderd wordt.
De gemeente raakte hiervan overtuigd en is voornemens de verleende kapvergunning in te trekken. Zodra de stichting dit formele bericht heeft ontvangen, zal onze stichting het bezwaar intrekken, zodat een hoorzitting niet langer nodig is. We zijn blij dat de gemeente openstond voor de juiste argumenten en de koers heeft gewijzigd.
Stichting Hugo Kotestein zoekt oplossingen voor bedreigde cultuurhistorie in buitengebied
Stichting Hugo Kotestein (SHK) pleit voor een gebiedsgerichte en integrale aanpak van de cultuurhistorisch waardevolle buitengebieden voordat het landschap drastisch gaat veranderen. Voorzitter Loes Bakker: “De stichting ziet voor zichzelf een rol als katalysator en wil graag in co-creatieve processen inbreng leveren van cultuurhistorische en landschappelijke belangen. “
SHK organiseerde op het Huis te Linschoten een seminar over de toekomst van boerderijlinten en vrijkomende agrarische bebouwing met vertegenwoordigers van colleges van B&W en beleidsambtenaren uit de regio, mensen van de provincie, belangenorganisaties en actieve mensen. Sprekers waren Paul Roncken, universitair docent aan de Universiteit Wageningen en adviseur ruimtelijke kwaliteit van de Provincie Utrecht en Rob Hendriks en Jolanda van Looy van MooiSticht.
MooiSticht liet zien dat tegen geringe meerkosten, gemiddeld 10%, nieuwbouwplannen van bijv. stallen cultuurhistorisch verantwoord kunnen worden uitgevoerd en ingepast in het landschap en het boerderijlint. Een verplicht erfbeplantingsplan, waarop ook gehandhaafd wordt, helpt daar enorm aan mee.
Loes Bakker: “De conclusie is dat je niet alleen naar de erven zou moeten kijken, maar ook in samenhang met het agrarisch gebruikte land. Daarbij helpt een visie en beleidskader vooraf. De materie is complex en veelomvattend gezien de ontwikkelingen in de landbouw, opvolgingsproblematiek en economische noodzaak tot grootschalige productie of langdurige transitie. Daarnaast is er de problematiek van bodemdaling, verdroging en verzilting, stikstofdepositie, stankcirkels, klimaatverandering, energietransitie en woningbehoefte.”
Paul Roncken ziet een einde komen aan het ‘ieder erf voor zich’ en ziet een ontwikkeling naar een gebiedsgerichte aanpak.
SHK bepleit om goed in beeld te brengen om hoeveel vrijkomende agrarische bebouwing en agrarisch land het in de komende jaren gaat. Het is van belang goed te communiceren met de belanghebbenden en hun vertegenwoordigers. Een plattelandscoach of gebiedsmakelaar zou vanuit de provincie de verschillende belangen integraal kunnen afwegen. Een gebiedsfonds zou daarbij in de uitvoering helpen.
Bestuurlijke keuzes zijn nodig gezien de diverse collectieve en private belangen. Een werkende omgevingswet biedt meer mogelijkheden. Nieuwe initiatieven als ‘wij.land’ of ‘land van ons’ zijn inspirerend.
Loes Bakker: “Er is voldoende reden is om een vervolg te geven aan deze sessie. Het gaat om de toekomst van ons mooie buitengebied. De boerderijlinten zijn daar cultuurhistorisch en landschappelijk veel te belangrijk voor.”
Veranderend landschap rond Woerden
Dorpsbewoners aan de slag op vervallen begraafplaats
Waarde van historisch erfgoed weerloos zonder werkgroep
https://www.kobr.nl/nieuws/algemeen/29766/waarde-van-historisch-erfgoed-weerloos-zonder-werkgroep
Woerdense Hugo Kotestein heeft vanaf nu zijn eigen wandelpad
Veel Woerdenaren kennen Hugo Kotestein van de gelijknamige historische vereniging. Kotestein was stadstimmerman en bouwmeester en nauw verbonden met de Oude Hollandse Waterlinie. Nu is er een wandelpad naar hem vernoemd.
https://www.ad.nl/woerden/woerdense-hugo-kotestein-heeft-vanaf-nu-zijn-eigen-wandelpad~ab032036/
https://rplwoerden.nl/voetpad-heet-nu-hugo-kotesteinpad/
https://indebuurt.nl/woerden/nieuws/dit-wandelpad-in-de-binnenstad-krijgt-een-naam~142700/
Radio / redactioneel item website + radionieuws : https://rplwoerden.nl/voetpad-heet-nu-hugo-kotesteinpad/
TV: https://www.youtube.com/watch?v=noNnXaUQus0
https://www.woerdensecourant.nl/reader/50460#p=19
Brief inzake Jan Snel
Geschreven door de werkgroep Montfoort-Linschoten: Brief inzake Jan Snel van WBL en SHK
Stichting Hugo Kotestein vraagt om aanwijzing gemeentelijke monumenten in Montfoort en Linschoten
Van de 4 aanvragen die Stichting Hugo Kotestein (SHK) in 2021 deed voor aanwijzing tot gemeentelijk monument zijn er inmiddels 2 goedgekeurd. Dat was sinds 2017 niet meer gebeurd. In 2019 werd de toenmalige gemeentelijke monumentencommissie opgeheven door B&W. Omdat daarna vanuit de gemeente geen initiatief kwam tot het aanwijzen van nieuwe objecten, deed SHK in de zomer van 2021 een aanvraag voor 4 nieuwe gemeentelijke monumenten.
De eerste aanvraag betreft de aanwijzing van een bijzondere Hertog weidemolen op Landgoed Liefhoven in Linschoten. Weidemolens zijn typisch voor ons Hollandse polderlandschap, maar er zijn er helaas niet veel meer over. Deze is goed te zien vanaf de Liefhovendijk. De tweede aanvraag gaat over het waterzuiveringsstation aan de Julianalaan 14 in Montfoort. Dit industrieel erfgoed had geen functie meer en werd door Vitens verkocht. Er is nu een nieuwe eigenaar die er in wil wonen met behoud van de bijzondere details van het oude waterzuiveringsstation. Beide aanvragen zijn inmiddels door het college goedgekeurd. Hierdoor is een betere bescherming van deze 2 objecten gewaarborgd en daar is SHK heel blij mee. Hiermee geeft de gemeente ook weer invulling aan het erfgoedbeleid.
De overige 2 aanvragen betreffen tuinen met cultuurhistorische waarde in het oude centrum van Montfoort en zijn nog in behandeling. Volgens de stichting, die opkomt voor het cultuurhistorisch erfgoed, worden deze tuinen CW, de groene longen van de stad, bedreigd. De stichting roept op er zuinig op te zijn.
‘Hertog’ weidemolen Landgoed Liefhoven - Linschoten
Waterzuiveringsstation Julianalaan - Montfoort
Eerste succes van de Knoperij
Isolatiemateriaal
Bij de restauratie van een 17e eeuwse woning in Oudewater kwam een in eerste instantie onbekend isolatiemateriaal tevoorschijn. De ruimte tussen het gemetselde keldergewelf en de vloerplanken was gevuld met een dikke laag (20 cm) half bolvormige, droge, harde schilletjes. Die bleken afkomstig van vlasplanten: het waren delen van de vruchtjes waar het lijnzaad in zat. In Nederland wordt niet veel vlas meer geteeld; één van de weinige plekken waar vlas nog gekweekt wordt is op de akkers rondom Schiphol, namelijk op die plaatsen waar bijvoorbeeld haver of maïs niet toegestaan is vanwege de vogels die zij aanlokken.
De loonwerker die er het vlas oogst, kan als er gegadigden voor zijn de vlasdoppen wel apart houden, maar omdat er momenteel alleen klanten zijn voor het lijnzaad worden de doppen uitgestrooid en later mee ondergeploegd.
Krantenartikelen "Oorkonde voor stichting De Kievit" en "Kasgeld verdeeld"
Stichting Hugo Kotestein heeft een donatie ontvangen als dank voor de jarenlange steun die de stichting gegeven heeft aan de Kerngroep Bredius bij haar inzet om het Landgoed Bredius in oude staat te herstellen en te behoeden voor aantasting door woningbouw.
Link: Krantenartikelen "Oorkonde voor stichting De Kievit" en "Kasgeld verdeeld"
Verzoek monumentenstatus van voormalig gemeentehuis Kamerik
Aan het plantsoen achter de hervormde kerk van kamerik staat het uit 1955 stammende voormalige gemeentehuis van Kamerik.
In 2019 is het pand door de huidige eigenaar geheel gerenoveerd en intern aangepast aan moderne eisen voor een kantoorfunctie. Hierbij zijn veel originele details behouden en hersteld. Bijzonder zijn de entreehal met monumentale trap en de nog geheel intacte raadzaal ...
Lees hier het volledige artikel.
Tuin met cultuurhistorische waarde aangetast
In het oude centrum van Montfoort zijn er vier tuinen met bestemming Tuin CW. Dat betekent dat deze tuinen cultuurhistorische waarden hebben. Stichting Hugo Kotestein (SHK) heeft geconstateerd dat één van deze tuinen, gelegen aan de Vrouwenhuisstraat, de afgelopen tijd een metamorfose heeft ondergaan.
De tuin, ingeklemd tussen Achterstraat en Achterbaan en omgeven door binnen stadsmuren, was een groene long in het centrum en is recent gesplitst. Dat is toegestaan, maar er zijn oude bomen gerooid en er zijn afscheidingen aangelegd. En dat is volgens het bestemmingsplan zonder vergunning niet toegestaan. De tuin CW dreigt hierdoor verloren te gaan.
Volgens de stichting, die opkomt voor het cultuurhistorisch erfgoed, is dit de tweede tuin die nu wordt bedreigd. Eerder is de kloostertuin achter de Commanderije al heringericht, waardoor deze aanzienlijk is versteend.
De gemeente Montfoort is op de hoogte van de situatie en stelt een onderzoek in.
SHK vindt dat de tuin van de hervormde pastorie aan de Hofstraat een voorbeeld is van hoe het moet. Een echte stadstuin met binnen stadsmuren, die goed wordt onderhouden en terecht de titel verdient.
De stichting heeft er bij de gemeente op aangedrongen snel in overleg te gaan met de eigenaren van de tuin om de schade te herstellen.
Geen nieuwe pastorie op het Weitje van Spruit
De werkgroep Montfoort-Linschoten heeft een zienswijze inzake het voorontwerpbestemmingsplan Nieuwe Zandweg 11/ in Linschoten ingediend
SHK verzet zich tegen de voorgenomen bestemmingsplanwijziging die de bouw van een woning op het lokaal bekende “Weitje van Spruit” mogelijk moet maken. Onze bezwaren betreffen de daarmee gepaard gaande aantasting van het beschermd dorpsgezicht en cultuurhistorische waarden van het gebied, het verdwijnen van dit bijzondere stukje groen in het dorp en het verdwijnen van het huidige zicht op de kerk.
Hoe kan met de bouw van een nieuwe woning zoals nu geprojecteerd, gegarandeerd worden dat er geen aantasting plaatsvindt ?
SHK begrijpt de wens van de kerk om de oude pastorie te verkopen, maar ziet dit met name financieel gedreven. De oude pastorie aan de Dorpstraat kan veel opbrengen wat kan worden geïnvesteerd in De Wingerd of in een nieuw onderkomen voor de dominee en het gezin. SHK is van mening dat het naast het Weitje gelegen bestaande huis van Spruit kan worden verbouwd tot pastorie. Daarbij gaat SHK ervan uit dat de westkant van dit bestaande huis gehandhaafd blijft op de huidige plek en dat enige uitbreiding richting de begraafplaats nodig is. Daarbij blijft het bestaande zicht op de kerk nagenoeg gehandhaafd en blijft deze waardevolle plek open en groen.
Een gedeelte van het plangebied, het stuk het dichtst bij de kerk, valt onder het juridisch Beschermd Dorpsgezicht. Het juridische bestemmingsplan "Beschermd Dorpsgezicht" is om de omgeving te vrijwaren van visuele aantasting, wat in het onderhavige geval wel degelijk gebeurt.
Linschoten is van oorsprong een lintdorp. Langs de Dorpstraat is dat nog goed te zien en bewaard gebleven. Bezijden de lintbebouwing neemt de bebouwingsdichtheid snel af en gaat over in openheid en groen. Het Weitje van Spruit is als onderdeel van deze structuur van grote waarde en betekenis.
Over het Weitje van Spruit heen is de middeleeuwse kerk, hoger op een rivierduin gelegen, goed te zien. Als er een woning op het Weitje van Spruit komt, gaat dit ten koste van deze unieke zichtlijn. Dit element is onvoldoende meegewogen in het voorontwerp. De alinea cultuurhistorie is überhaupt erg beknopt en vertelt ook niet van deze gave en bijzondere lintstructuur.
SHK attendeert de gemeente ook op de rij esdoorns langs de Nieuwe Zandweg voor het plangebied. Al deze bomen staat op de waardevolle bomenlijst en genieten bescherming. Het is gezien de grote kroonprojectie onverstandig onder of dicht tegen deze projectie aan een woning te bouwen.
SHK vindt dat het onderdeel cultuurhistorie onvoldoende is meegewogen,
Beschermd dorpsgezicht geldt voor een gedeelte van het hele perceel maar heeft in feite uitstraling naar het hele perceel. Het bouwen van een woning vinden wij een onevenredige aantasting van de waarden van het Beschermd Dorpsgezicht.
SHK is van mening dat de bouwbestemming niet in dit perceel moet worden opgenomen.
Stichting Hugo Kotestein doet historisch onderzoek naar Vestingwerken Woerden
Werkgroep Woerden van Stichting Hugo Kotestein heeft een onderzoeksrapport gemaakt over de Vestingwerken van Woerden. Aanleiding voor het onderzoek is de discussie die onlangs in de gemeenteraad gevoerd is over het plan voor een wandelpad naast de Hogewal en de bastions met de twee begraafplaatsen. Om zo’n pad te realiseren moet een strook van de binnengracht worden gedempt.
De Hogewal en de binnengracht zijn onderdeel van de Woerdense Vestingwerken, die op de rijksmonumentenlijst staan.
Het onderzoeksrapport gaat over de vraag of er tussen 1500 en 1900 naast de binnenwal ooit een vlakke oeverstrook heeft gelegen, die een functie had in de stadsverdediging.
Het onderzoek is uitgevoerd door tientallen historische kaarten en afbeeldingen uit het gemeentearchief te bestuderen en te analyseren. Daarnaast zijn veel boeken en rapporten over de geschiedenis van Woerden geraadpleegd. In het rapport wordt het onderzoek toegelicht en de uitkomst vermeld. Naast de vele geselecteerde kaarten en afbeeldingen is nog een twintigtal historische illustraties opgenomen.
Diverse episodes uit de Woerdense geschiedenis, waarbij de verdedigingswerken een rol speelden, worden in het rapport beschreven. De conclusie van het onderzoek is dat zo’n pad, onderlangs de binnenwal en bastions, er in de onderzochte periode niet is geweest.
In het slotadvies van het rapport roept Stichting Hugo Kotestein het gemeentebestuur op het rijksmonument Vestingwerken niet aan te tasten door een deel van de binnengracht te dempen voor aanleg van het wandelpad. Informatie doorgeven aan geïnteresseerd publiek kan ook op een andere manier. Stichting Hugo Kotestein is bezig met een alternatief plan hiervoor.
 Rapport bolwerken Hogewal.pdf | 5789 kB | 3560 Downloads |
Stichting Hugo Kotestein stuurt bezorgde brief aan Hervormde Kerk Linschoten
Het oude dorp van Linschoten staat op het punt ingrijpend te worden gewijzigd. Stichting Hugo Kotestein (SHK) heeft het kerkbestuur van de Hervormde Kerk Linschoten een brief gestuurd en opgeroepen de kwetsbare oude kern van het pittoreske dorp te respecteren. Volgens de stichting, die opkomt voor het cultuurhistorisch erfgoed, is de kerk bezig met een salamitactiek door haar plannen er één voor één doorheen te loodsen. In januari van dit jaar kwam SHK met een alternatief voor de gewenste uitbreiding van de Wingerd en stelde voor een souterrain onder het huidige gebouw te maken. De stichting wacht nog steeds op een reactie van de kerk op deze mogelijkheid.
SHK vindt dat het plan van de kerk, de versmelting van de Hervormde Kerk en de Wingerd met een foyer, een ernstige aantasting is van de historische kern. De kerk heeft inmiddels de eerste stappen gezet door een pad over het voormalige kerkhof naast de kerk aan te vragen, waarna de huidige doorgang tussen kerk en Wingerd na honderden jaren wordt afgesloten.
Intussen is ook de aanvraag voor de bouw van een nieuwe pastorie in het Weitje van Spruit aan de Nieuwe Zandweg ingediend. Deze kleine open en groene plek in het dorp is zeer geliefd bij de Linschotenaren. Na de bouw van de nieuwe pastorie zal de oude pastorie aan de Dorpstraat worden verkocht.
Deze plannen bij elkaar zullen volgens SHK het dorpshart flink doen veranderen. SHK doet nu een beroep op de kerkenraad om de plannen te heroverwegen en voor het dorp minder ingrijpende alternatieven serieus te overwegen.
Geen raam in de stadsmuur van Montfoort
Deze zomer werd door de gemeente Montfoort vergunning verleend voor het maken van een raam in de net gerestaureerde stadsmuur van Montfoort. 'Onbegrijpelijk' volgens Stichting Hugo Kotestein (SHK) en de Stichting Behoud Monumenten in Montfoort en Linschoten (SBM). Beide stichtingen tekenden bezwaar aan.
De commissie beroep en bezwaar heeft geoordeeld dat hun bezwaar gegrond is. Het college heeft nu besloten dit over te nemen en heeft de verleende vergunning alsnog ongedaan gemaakt.
SBM is zelf gevraagd om penvoerder te worden van het project “herstel stadsmuur” en was er stomverbaasd over toen de vergunning voor een raam van ruim een meter hoog en 30 cm breed door de gemeente was afgegeven. Het betreffende stuk stadsmuur was kort ervoor voor veel geld gerestaureerd.
De gemeente had de vergunningverlening gebaseerd op advies van Mooisticht. De Adviescommissie Bezwaarschriften van Montfoort vond dat door Mooisticht het maatschappelijk belang en persoonlijk belang van de aanvrager niet zorgvuldig waren afgewogen. Ook was het onduidelijk hoe de cultuurhistorische waarden konden worden behouden.
Het college heeft nu geconcludeerd dat bij de vergunningverlening onvoldoende rekening is gehouden met het belang van de zorg voor de monumentale stadsmuur en de vergunning voor een raam in de muur wordt dus niet verleend.
SHK en SBM zijn erg blij met deze uitkomst. Als beide stichtingen niet hadden gereageerd, dan zou het gat in de middeleeuwse stadsmuur er gewoon zijn gekomen en was de monumentale stadsmuur aangetast. Peter Versloot: “Ook nu blijkt maar weer hoe nodig wij zijn. Een monument kan zijn vinger niet opsteken als het worden aangetast. Wij kunnen dat wel. Overigens hebben wij voor het probleem van de aanvrager dat er onvoldoende lichttoetreding was in de woning prima alternatieven aangedragen, alternatieven die de muur niet aantasten.”
Stichting Hugo Kotestein blij met aangifte gemeente Montfoort over verdwijning archeologische vondst
De Willeskopperpoort door J.Stellingwerf in 1609 Aan de linkerzijde is de bewuste waltoren aan de Achterdijk te zienDe gemeente Montfoort heeft laten weten aangifte te doen van het onrechtmatig vernielen en verwijderen van de fundamentresten van de middeleeuwse waltoren aan de Achterdijk in Montfoort.
Dergelijke archeologische vondsten moeten altijd onmiddellijk worden gemeld, dat is wettelijke verplicht. In dit geval is dit overduidelijk niet gebeurd. Nog voor iemand er erg in had waren op een zaterdagmorgen deze resten ineens vernield en afgevoerd. Er was geen tijd meer om alarm te slaan. Stichting Hugo Kotestein (SHK), die opkomt voor het cultuurhistorisch erfgoed, heeft bij de gemeente hiervan meteen melding gemaakt. Dat was eind juni. Gelukkig heeft de gemeente nu laten weten de melding van SHK serieus te nemen en het er niet bij te laten. Er is een onderzoek uitgevoerd en de gemeente komt nu tot de conclusie dat aangifte kan worden gedaan. Daar is SHK blij mee.
Van deze unieke archeologische vondst is nu helaas niets meer over. Een schat aan informatie over de middeleeuwse verdedigingswerken van Montfoort is hiermee verloren gegaan.
SHK: “Laat dit een signaal zijn voor iedereen die in de oude binnenstad van Montfoort in de grond werkt. Wees voorzichtig. Er ligt nog veel Montfoortse geschiedenis in de grond verborgen. Op openbaar toegankelijk kaartmateriaal is precies aangegeven welke plekken in Montfoort een hoge archeologische verwachtingswaarde hebben. Daar mag dus niet zomaar gegraven worden. De locatie aan de Achterdijk is zo'n plek met hoge verwachtingswaarde. Op oude kaarten is te zien dat hier ooit de middeleeuwse stadsmuur met een waltoren heeft gestaan. Het is schandalig dat men dit alles op een zaterdagochtend in een paar uurtjes zomaar heeft vernield. Zoiets mag niet straffeloos gebeuren!”
Hugo Kotestein oorkonde uitreiking 2020
Op 19 september 2020 heeft wethouder Kok van de gemeente Oudewater de Hugo Kotestein oorkonde uitgereikt aan de eigenaars van het woonhuis Leeuweringerstraat 52 in Oudewater vanwege de buitengewoon zorgvuldige en fraaie restauratie van het oude pand. Het huis is in 1895 gebouwd als 'dienstwoning' voor het hoofd van de St. Franciscusschool, en altijd als zodanig in gebruik geweest tot de school in 1984 de deuren sloot. Het toenmalige schoolhoofd ('Meester Rutten') is er blijven wonen en heeft het drie jaar geleden aan de huidige eigenaars verkocht.
De uitreiking vond vanwege de corona-beperkingen plaats in de St. Franciscuskerk, waar het mogelijk was met inachtneming van de regels van dat moment de ceremonie te laten plaatsvinden. Er waren 54 genodigden aanwezig.
Gat in de stadsmuur van Montfoort?
In een persbericht laat de gemeente Montfoort weten vergunning verleend te hebben voor het aanbrengen van een raam in de historische stadsmuur. De stadsmuur is een rijksmonument; de ingreep waar vergunning voor verleend is, valt binnen de bevoegdheden van de gemeente.
De gemeente (in casu de Omgevingsdienst Regio Utrecht) heeft advies gevraagd aan de gemeentelijke commissie voor ruimtelijke kwaliteit en monumenten, waarvan de leden door het college van B en W zijn benoemd. De organisatie en uitvoering daarvan zijn bij de stichting MooiSticht neergelegd, een advies- en expertisebureau. De consulent van MooiSticht heeft meermaals de situatie bekeken en in overleg met de aanvragers en de leden van de adviescommissie een beargumenteerde afweging gemaakt. Daarbij is onder andere gekeken naar de afmetingen, de constructie zonder zichtbaar kozijn (aan de binnenzijde van de muur) en eventuele alternatieven. De conclusie is dat een lichtvenster in de stadsmuur voor de bewoners belangrijk is en in deze vorm het best passend.
Wethouder Ivo ten Hagen: “Het is bij eventuele aanpassingen van rijks- of gemeentelijke monumenten goed alle belangen af te wegen. Er is in de monumentenwereld een soort stromingenleer. De ene stroming zegt dat alles geconserveerd moet worden zoals het is, zelfs herstel is op de grens van aantasting van het monument. De andere stroming wil monumenten een functie geven in de samenleving en staat toe dat er kleine aanpassingen zijn die tegenwoordig noodzakelijk of gewenst zijn zoals buitenlicht, isolatie, aanpassingen voor water, elektriciteit en verlichting.
Het is duidelijk dat bij het verlenen van deze vergunning deze twee verschillende stromen zichtbaar zijn. Dat leidt zelfs onder deskundigen tot heftige debatten, je kan het dus nooit voor iedereen goed doen. In deze zaak is echt met alle zorgvuldigheid een afweging tussen de belangen gemaakt, ik sta voor de hier gemaakte keuze. Tegen de vergunningverlening staan uiteraard de gebruikelijk bezwaarmogelijkheid open.”
Siem van der Burg
Gat in stadsmuur van Montfoort?
Nou ja een gat….110 x 25 centimeter! Als het aan de aanvrager van de vergunning en aan de gemeente Montfoort ligt dan komt er in één van de huizen in de Molenstraat (die tegen de muur zijn aangebouwd) een raam in de oude stadsmuur, een rijksmonument. Rob Jonkers (Lokaal Montfoort) heeft vragen aan het college gesteld, Stichting Hugo Kotestein heeft een bezwaarschrift ingediend en de Stichting Behoud Monumenten Montfoort (SBM) gaat dat deze week doen.
Op Facebook gaan de voor- en tegenstanders 'lekker los' naar aanleiding van een artikel in een landelijke krant.
De aanvrager van de vergunning, een bewoner van de Molenstraat, heeft toestemming gekregen om een raam te plaatsen ter grootte van 110 centimeter hoog en 25 centimeter breed, model schietgat, met glas aan de binnenzijde van de dikke muur. Dat wil hij om meer daglicht in zijn huis te krijgen. De Stichting Behoud Monumenten Montfoort en Linschoten gaat de vergunning aanvechten. Peter Versloot en Gerard Rozendal (van de SBM) vinden dat de vergunning nooit had mogen worden verleend.
Versloot: "De oude stadsmuur van Montfoort is de afgelopen jaren voor veel geld opgeknapt. Dat is op een verantwoorde manier gebeurd. Over enige tijd zullen de reparaties nauwelijks meer opvallen en het instorten van delen van de muur is voorkomen. Vervelend dat er dan kort daarna een aanvraag wordt goedgekeurd om een raam te plaatsen."
Versloot begrijpt er niets van. Een paar jaar geleden keurde de toenmalige monumentencommissie (waar Versloot destijds zelf in zat) de plannen nog af. In 2019 werd die commissie door de gemeente Montfoort (voor bouwkundige en cultuur-historische adviezen) ingeruild voor het bureau Mooisticht. Dat bureau behandelde namens de gemeente ook de welstandszaken. De consulent van Mooisticht heeft bij de aanvraag geconcludeerd dat de woonkamer 'erg donker en gesloten van karakter' is. Volgens hen is er eigenlijk niet te ontkomen aan een enkele opening, mits zorgvuldig gedetailleerd en in overeenstemming qua uitvoering en verhouding met een van de 'schietgaten' elders in de muur.' Peter Versloot vindt het echter een grove inbreuk. "In een stadsmuur horen alleen schietgaten. Geen ramen! De SBM begrijpt de wens van de bewoner maar begrijpt niet dat er niet gekeken is naar andere manieren van lichtinval.
Deze week gaat het bezwaarschrift van de SBM de deur uit. "We doen dat niet om te pesten, maar om monumenten in Montfoort en Linschoten te behouden. Vooral dus omdat er andere mogelijkheden zijn om de woonkamer lichter te maken". De vraag blijft dus nog even; komt het gat er wel of komt het er niet?
Postkantoor Oudewater: nieuwe omgevingsvergunning?
Het oude postkantoorHet oude postkantoor (Leeuweringerstraat 15) in Oudewater, rijksmonument, is al meer dan 10 jaar speelbal van onroerend-goedspeculanten. Met een bouwvergunning is de huidige eigenaar begin 2019 begonnen aan een beoogde restauratie, maar heeft inmiddels achter de voorgevel zoveel gesloopt wat expliciet niet gesloopt had mogen worden, dat de gemeente, op herhaald aandringen van o.a. Stichting Hugo Kotestein de eigenaar een bouwstop heeft opgelegd en de omgevingsvergunning nietig heeft verklaard.
Nieuws is, dat de eigenaar een nieuw plan van een andere architect heeft ingediend voor een nieuwe omgevingsvergunning.
Resten middeleeuwse waltoren in Montfoort
In Montfoort zijn resten gevonden van een middeleeuwse waltoren. Vermoedelijk is al een deel van de muur verdwenen en afgevoerd voordat de vondst werd gemeld.
Persbericht van de werkgroep Montfoort-Linschoten.
fundering middeleeuwse waltoren
Stichting Hugo Kotestein heeft de gemeente geattendeerd op de verplichting archeologisch onderzoek te doen. Dat heeft inmiddels plaats gevonden (adviesbureau BAAC).
Inmiddels is wel duidelijk geworden dat ooggetuigen hebben gezien dat er veel meer van de fundering van deze waltoren en de stadsmuur te zien is geweest. Dit lijkt al te zijn afgevoerd voordat de vondst aan de gemeente is gemeld. Dat is op zich een strafbaar feit. Het was volgens de woordvoeder van Hugo Kotestein te verwachten dat op deze locatie funderingsresten gevonden zouden worden; het gebied heeft een hoge archeologische verwachtingswaarde. De gemeente heeft dit bij het afgeven van de vergunning ook duidelijk meegegeven. Stichting Hugo Kotestein en de beide wethouders zijn in overleg en laten weten op één lijn te zitten v.w.b. de laakbaarheid van het optreden van de eigenaar en zijn aannemer.
In Memoriam Jacques Zanen
Jacques ZanenKort geleden overleed een bekende inwoner van Oudewater, Jacques Zanen.
Eén van zijn vele activiteiten was ook het medewerken aan de doelstellingen van Stichting Hugo Kotestein.
In Memoriam Jacques Zanen
Op 5 juni 2020 overleed Jacques Zanen, Oudewaternaar in hart en nieren. Jacques' vader was eigenaar en directeur van de Verenigde Autobusdiensten Gouda-Utrecht (V.A.G.U.) en Jacques was zodoende in de wieg gelegd voor een loopbaan in het transport, opleiding bij het IVA. Maar naast de werkzaamheden om den brode had Jacques twee passies: jazz en de geschiedenis van Oudewater.
Toegespitst op dat laatste, was hij zijn leven lang een onvermoeibaar propagandist en pleitbezorger van het erfgoed van Oudewater en haar buitengebied, met een encyclopedische kennis van de geschiedenis maar vooral ook van de trivia, de mensen, de verhoudingen, net als Herman de Man maar dan een kleine eeuw later. Hij was erevoorzitter van de Oudewaterse geschiedkundige vereniging en geen wonder dat hij van meet af aan actief lid geweest is van Hugo Kotestein.
Jacques Zanen had entree bij de opeenvolgende burgemeesters en notarissen, hij kende de Oudewaterse kunstenaars Jan Montijn, Joop Joosten en Alexander van der Voo en hij hield overal een oogje in 't zeil: Jacques signaleerde wat er sleet, beschadigd was of stilletjes veranderd werd aan huizen en monumenten, stadswallen, bruggen en geklinkerde bestratingen. Hij trok dan aan de gemeentelijke bel. Als stadsgids kwam hij tenslotte vrijwel dagelijks in alle uithoeken van de oude binnenstad.
Jacques Zanen nam zelden de leiding, maar organiseerde quasi onzichtbaar wat er gebeuren moest tot hij er zeker van was dat er een vervolg aan gegeven werd. Najaar 2016 kreeg hij, onderweg in de auto, een hartstilstand en kon door bemiddeling van het engeltje op zijn schouder gereanimeerd worden. Een aanslag op zijn levenslust zou het niet worden, maar fysiek werd het gaandeweg minder; tot een week voor zijn overlijden was Jacques Zanen nog elke dag 'in touw'. Zijn echtgenote Marja en twee dochters liet hij achter.
Historie van Harmelen
De serie Historie van Harmelen, geschreven door Pier Sinia, wordt afgesloten met een kort overzicht van de geschiedenis van de Hervormde Kerk.
Klik hier voor dit overzicht
Bedreiging van het Beschermd Dorpsgezicht van Linschoten
Het gezicht van de dorpskern Linschoten wordt wezenlijk bedreigd door de plannen m.b.t. de aanpassing van de omgeving van de St. Janskerk. Zowel de Kerk als de gemeente tonen weinig gevoel voor de historische uitstraling van de St. Janskerk.
Een beschrijving van de door Stichting Hugo Kotestein gesignaleerde probleem
Persbericht : Dorpsgezicht Linschoten verminkt ?
De in een eerder bericht genoemde plannen m.b.t. de aanpassing van de omgeving van de Sint Janskerk dreigen werkelijkheid te worden !
Aanpassingen omgeving St. Janskerk te Linschoten
Er worden plannen gemaakt voor aanpassing van de omgeving van de St. Janskerk te Linschoten.
De werkgroep Montfoort/Linschoten heeft hierover ingesproken op een forum-vergadering van de Gemeente Montfoort.
Lees meer hierover inspraak St. Janskerk